De burgemeester van Woudrichem heeft op de nieuwjaarsreceptie van 7 januari bekend gemaakt, dat de Cultuurprijs 2010 van de gemeente is gewonnen door de Stichting Uitwijks Theater, oftewel de Stuiter. In zijn toespraak zei burgemeester Petter: “Sindsd 2005 brengt De Stuiter elk jaar onder leiding van professionele regisseurs verrassend locatietheater op bijzondere plekken in onze gemeente. In 2010 speelde de groep Een Midzomernachtsdroom van William Shakespeare langs de Alm in Uitwijk.” Hij herinnerde bij deze gelegenheid ook aan De Vuurproef van 2009, waar we “met de Stuiter op de bodem van het oude zwembad in Almkerk hebben gezeten.”

Giovanna d’Arco van Verdi

Voorstellingen in april 2012 in de schouwburg van IJmuiden. Audities voor solisten in februari 2011.

Deze productie wordt georganiseerd door het koor Bel Canto.

Muzikale leiding: Marco Bons

Dramaturgie: Olaf Mulder

daarmee is het team van ‘Beatrice di Tenda’ herenigd…en is van plan, hoge ogen te gooien!

In het Vlaamse literatuurtijdschrift Deus ex Machina heb ik al eens tekst gepubliceerd die het begin vormde van een romanproject ( De Prologen)waaraan ik nu verder werk: het wordt een theologische thriller, een soort scheppings-whodunnit… de kern van het verhaal is de ontvoering van Jezus, die zoals men weet tegelijk met Jozef uit de Heilige Schrift verdwijnt. Na lange tijd keert Jezus terug als Messias. Van Jozef wordt nooit meer iets vernomen. In dit boek kunt u lezen, wat er is gebeurd.

Hier een fragment:

Na het eerdere verschijnen van de speciale uitgave is nu ook de handelseditie te koop!

Deze zomer vertaal ik een nieuw stuk voor S. Fischer Verlag:

‘The Sound of my Voice’ van Ron Butlin, voor het theater bewerkt door Jeremy Raison (Citizens’ Theatre, Glasgow).

Hier een link naar een trailer van het Citizens’ Theatre:

Penelope van Enda Walsh beleefde in februari in Oberhausen in mijn vertaling zijn wereldpremière, met spectaculair succes. Dit was één van de zes opdrachtswerken die in het kader van de Ruhrtriennale speciaal voor het roject Odyssee 2010 werden geschreven: zes theaters uit de regio (waaronder Essen, Bochum, Mühlheim) produceerden elk een stuk rond het thema de omzwervingen van Odysseus, en de toeschouwer kon die alle zes in twee dagen tijd zien, per boot, auto, trein en bus van stad tot stad reizend. Een prachtig concept.
Het was ook mijn eerste ontmoeting met Enda, van wie ik de laatste jaren meerdere stukken heb vertaald:

(uit een bericht van mij aan een bevriende uitgever: “meet Enda”)

Jij zult onder al die auteurs die je kent ook al wat rare snuiters

> zijn tegengekomen; voor mij was Enda Walsh tot nog toe de meest

> opmerkelijke. De man is in de toneel- en filmwereld een

> internationale beroemdheid. We werden aan elkaar voorgesteld in de

> kantine van het Stadttheater Oberhausen – een kleine spichtige man

> van misschien 40, totaal onopvallend behalve door zijn lelijkheid –

> een wasbleek gezicht met één groot en één klein zwart oog, kort

> zwart haar dat op zijn voorhoofd in een punt groeit, motoriek van een

> adolescente zwakzinnige. Daar zat-i, omgeven door representatief in

> stemmig zwart geklede culturele zwaargewichten, waaronder ik – hij

> droeg een nooit gestreken kleingeruit overhemd, daaroverheen een

> Zeeman-truitje van niks, goedkope jeans, bruine schoenen. Zo kwam hij

> ook het toneel op om de ovaties in ontvangst te nemen. Punten van zijn

> voeten naar binnen gekeerd, kromme rug, afwezig en achterlijk

> grijnzend; hij keek alleen op de planken, niet in de zaal. Maar

> vergis je niet: hij is niet schuchter of bevangen. Hij is heel

> charmant en communicatief en wordt door iedereen geweldig gevonden.

> Nadat we het succes van zijn diverse stukken in mijn Duitse

> vertalingen hadden geëvalueerd, zei hij: “Fuck, what a great day.

> You know we beat the English at rugby?” Hij heeft echt grote indruk

> op me gemaakt. Één van de meest vrije mensen die ik ooit heb

> ontmoet.

>

(recensies volgen)