De Prologen

In het Vlaamse literatuurtijdschrift Deus ex Machina heb ik al eens tekst gepubliceerd die het begin vormde van een romanproject ( De Prologen)waaraan ik nu verder werk: het wordt een theologische thriller, een soort scheppings-whodunnit… de kern van het verhaal is de ontvoering van Jezus, die zoals men weet tegelijk met Jozef uit de Heilige Schrift verdwijnt. Na lange tijd keert Jezus terug als Messias. Van Jozef wordt nooit meer iets vernomen. In dit boek kunt u lezen, wat er is gebeurd.

Hier een fragment:

doc

Penelope

Penelope van Enda Walsh beleefde in februari in Oberhausen in mijn vertaling zijn wereldpremière, met spectaculair succes. Dit was één van de zes opdrachtswerken die in het kader van de Ruhrtriennale speciaal voor het roject Odyssee 2010 werden geschreven: zes theaters uit de regio (waaronder Essen, Bochum, Mühlheim) produceerden elk een stuk rond het thema de omzwervingen van Odysseus, en de toeschouwer kon die alle zes in twee dagen tijd zien, per boot, auto, trein en bus van stad tot stad reizend. Een prachtig concept.
Het was ook mijn eerste ontmoeting met Enda, van wie ik de laatste jaren meerdere stukken heb vertaald:

(uit een bericht van mij aan een bevriende uitgever: “meet Enda”)

Jij zult onder al die auteurs die je kent ook al wat rare snuiters

> zijn tegengekomen; voor mij was Enda Walsh tot nog toe de meest

> opmerkelijke. De man is in de toneel- en filmwereld een

> internationale beroemdheid. We werden aan elkaar voorgesteld in de

> kantine van het Stadttheater Oberhausen – een kleine spichtige man

> van misschien 40, totaal onopvallend behalve door zijn lelijkheid –

> een wasbleek gezicht met één groot en één klein zwart oog, kort

> zwart haar dat op zijn voorhoofd in een punt groeit, motoriek van een

> adolescente zwakzinnige. Daar zat-i, omgeven door representatief in

> stemmig zwart geklede culturele zwaargewichten, waaronder ik – hij

> droeg een nooit gestreken kleingeruit overhemd, daaroverheen een

> Zeeman-truitje van niks, goedkope jeans, bruine schoenen. Zo kwam hij

> ook het toneel op om de ovaties in ontvangst te nemen. Punten van zijn

> voeten naar binnen gekeerd, kromme rug, afwezig en achterlijk

> grijnzend; hij keek alleen op de planken, niet in de zaal. Maar

> vergis je niet: hij is niet schuchter of bevangen. Hij is heel

> charmant en communicatief en wordt door iedereen geweldig gevonden.

> Nadat we het succes van zijn diverse stukken in mijn Duitse

> vertalingen hadden geëvalueerd, zei hij: “Fuck, what a great day.

> You know we beat the English at rugby?” Hij heeft echt grote indruk

> op me gemaakt. Één van de meest vrije mensen die ik ooit heb

> ontmoet.

>

(recensies volgen)